Ο ναός βρίσκεται βόρεια της περιοχής Ιωαννίνων στην περιοχή Λιμνοπούλα στον δρόμο για το Πέραμα. Στην περιοχή αυτή συνήθιζαν οι γυναίκες να πλένουν τα ρούχα τους γι αυτό πήρε την ονομασία αυτή. Ο ναός υπήρχε πριν το 1611 , καταστράφηκε το 1820 και ανοικοδομήθηκε το 1843. Κτήτορας του υπήρξε ο Νούσιας Χρυσός , πρωτομάστορας της συντεχνίας των τακιαντζήδων, των τεχνιτών δηλαδή που κατασκεύαζαν φέσια. Ο ναός έχει συνδεθεί με τον μύθο και την ιστορία. Ο θρύλος λέει ότι εδώ διανυκτέρευσαν οι δεκαεπτά αρχόντισσες με την Κυρά Φροσύνη πριν τις πνίξουνε στη λίμνη, ενώ στον περίβολο του στρατοπέδευαν οι Σουλιώτες με τον Νότη Μπότσαρη την εποχή που πολεμούσαν μαζί με τις δυνάμεις του Σουλτάνου ενάντια στον Αλή Πασά. Στο χώρο του ναού επίσης φυλασσόταν οπλισμός πριν την απελευθέρωση της πόλης το 1913 τον οποίο μετέφεραν έμποροι δερμάτων, τυλιγμένο μέσα σε δέρματα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον εμφανίζει το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού όπου ξεχωρίζουν οι εικόνες του αγίου Νικολάου καθώς και η δεσποτική εικόνα των Τριών Ιεραρχών. Από τα κειμήλια του ναού αξίζει να αναφερθεί ιδιαίτερα μια αργυρή λειψανοθήκη που κατασκευάστηκε το 1784 από τον Καλαρρυτινό αργυροχόο Νικόλαο Ποντίκη και αφιερώθηκε στον ναό από τη συντεχνία των τακιαντζήδων.